Sunday 22 May 2016

7 years old..



- 7 Years - Lukas Graham - 


"Once I was seven years old.."
ช่วงนี้คุณคงเคยได้ฟังเพลงนี้กันบ่อยครั้ง เพราะกำลังฮิตติดชาร์ตเป็นที่ถูกใจของคนมากมาย
ทุกครั้งที่ฉันได้ฟังเพลงนี้ก็จะนึกย้อนกลับไปถึงช่วงวัยเด็กในขณะที่ฉันอายุเท่านั้นฉันกำลังทำอะไร..
.
.

ตอนนี้ฉันมีโอกาสได้ทำรายการเด็กรายการหนึ่ง
ได้พบเจอกับเด็กๆมากมายที่พากันเข้ามาโชว์ในรายการ
ทั้งร้อง เต้น เล่นดนตรี โชว์ความสามารถ
และแน่นอนต้องมาพร้อมกับผู้ปกครอง
ที่สมัยนี้แบกกล้องโปรมาถ่ายภาพแบบจัดเต็ม
คอยโบกไม้โบกมือเชียร์ลูกดูตื่นเต้นกว่าลูกซะอีก
ส่วนตัวลูกเองบางคนก็ยิ้มแบบเกร็งๆดูไม่มั่นใจ
มองดูแล้วบางทีฉันก็ไม่แน่ใจ
ว่าสิ่งที่ทำอยู่พวกเขาชอบจริงๆ หรือว่า เขาทำตามที่พ่อแม่ชอบ
เห็นผู้ปกครองบางคนยืนอยู่หลังกล้องส่งยิ้มให้กำลังใจ
คนบนเวทีก็มีกำลังใจพยายามทำให้โชว์ผ่านไปได้ด้วยดี
พอโชว์เสร็จสิ้นพวกเขาทั้งหมดก็ยิ้มออกมา...
.
.
ครั้งหนึ่งเคยเจอกับเด็กที่มาร้องเพลง
ฉันมีหน้าที่ต้องสัมภาษณ์เลยถามไปว่า
"ทำไมถึงชอบร้องเพลง ? "
น้องตอบกลับมาว่า
"เวลาได้ยืนร้องเพลงบนเวทีคนจะได้รู้จักเราเยอะๆ"
นั่นเป็นคำตอบที่ทำเอาฉันติดสตั๊นไปหลายวินาที
จากวันนั้นฉันก็ครุ่นคิดกับตัวเองถึงประโยคนี้
ไม่ใช่เพราะคำตอบมันถูกหรือผิด
แต่มันคงแปลก..จากที่ฉันเคยได้ยิน..
ถ้าเป็นเมื่อก่อน
ฉันคงได้ยินคำตอบว่า
"ชอบร้องเพลงเพราะร้องเพลงแล้วมีความสุข"
นั่นเป็นคำตอบเบสิคเลยที่ใครๆก็คงตอบแบบนี้กันทั้งนั้น
แล้วนั่นก็ทำให้ฉันกลับมาถามตัวเอง
ถ้าเป็นเราล่ะ..จะตอบว่ายังไง?
ในตอนที่อายุเท่านั้น
ตอนที่เริ่มร้องเพลง
ร้องเพลงเพราะมีความสุข..หรอ?
ก็คงไม่ใช่คำตอบของฉันเช่นกัน
.
.
ตอนที่ยังเด็กฉันเริ่มเรียนร้องเพลงที่สถาบันดนตรี
ทุกเดือนที๋โรงเรียนจะมีจัดแสดงโชว์ให้เด็กๆได้ร้องเพลง
ท่ามกลางบรรดาผู้ปกครองของนักเรียนทุกคน
เก้าอี้ตัวนึงตรงนั้นฉันมองเห็น..แม่นั่งอยู่เสมอ..
บนเวทีนี้..บอกตามตรงฉันไม่อยากจะยิ้มหรอก
นอกจากมันจะตื่นเต้นแล้วยังเกร็งจะตาย
ร้องไปยังกำชายเสื้อตัวเองแน่นเลย
รอยยิ้มที่เผยออกมาตอนจบเพลงมันคือความโล่งอกต่างหาก
'เย้ ผ่านไปได้ซะที' ในใจคิดแบบนี้
แต่พอมองไปที่ตรงหน้าเห็นแม่ที่นั่งยิ้มตั้งแต่แรกจนจบ
รอยยิ้มแบบที่ต่างจากยิ้มของฉัน
ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
แต่ว่า..ฉันเริ่มชอบมัน
.
.
พ่อของฉันทำธุรกิจส่วนตัว
ไม่ค่อยมีเวลาไปตามงานที่โชว์หรือประกวด
ครั้งแรกที่ฉันได้รางวัลประกาศนียบัตรมา
กลับถึงบ้านฉันเลยเอาไปอวดพ่อ
พ่อไปรับไปดูด้วยสีหน้าเฉยๆ
วันรุ่งขึ้น..ฉันเห็นมันแขวนอยู่บนผนัง
ในกรอบรูปที่พ่อทำเอง
จากวันนั้นฉันก็ประกวดทุกเวทีทั้งในและนอกโรงเรียน
และเอาใบพวกนั้นยื่นให้พ่อเวลาที่กลับบ้าน
การได้เห็นมันเรียงอยู่บนกำแพงมากมายแบบนั้น
ฉันคิดว่า..ฉันเริ่มชอบมัน..
.
.
เวลามีงานครอบครัวพบปะกับญาติๆ
และมีเวทีร้องคาราโอเกะ
ลุงป้าน้าอามักจะเรียกให้ขึ้นไปร้องเพลง
ฉันร้องเพลงตามที่ขอ
จนตอนนี้ยังจำได้ว่าคนไหนชอบเพลงอะไร
บางคนแซวเล่นขำๆและมักจะให้เงินค่าขนมด้วย
แต่ละมื้ออาหารมีแต่ความสุขเสียงหัวเราะของญาติพี่น้อง
เวลาที่เห็นไมค์พวกเขาจะนึกถึงฉัน
และฉัน..ชอบมัน..
.
.
ทุกวันนี้
บางครั้งที่ยืนร้องเพลงบนเวที
ยังคงมีความประหม่า มีความกังวล
ยังมีความไม่มั่นใจ
ยังรู้สึกไม่เต็มที่
แต่ว่า..เวลาฉันมองลงไปข้างล่าง
เห็นป้ายไฟ เห็นพวกเขาที่คอยให้กำลังใจ
สิ่งเดียวที่ฉันแน่ใจ..
คือ..ฉันชอบมัน..
.
.
สุดท้ายนี้คำตอบเดียวของคำถามนั้น
เท่าที่ฉันจะประมวลผลได้
ถึงแม้เหตุผลจะต่างกันตามเรื่องราวของแต่ละคน
แต่สิ่งสำคัญที่มองเห็น..ฉันคิดว่า..
คำตอบคือ
พวกเราทุกคนล้วนอยากเห็นคนที่เรารักมีความสุขกันทั้งนั้น
: )





















13 comments:

  1. ว่างๆก็มาเขียนให้อ่านนะ

    เป็นกำลังใจให้เสมอ

    ReplyDelete
  2. ราศีเมษเป็นเด็กดี。。

    ReplyDelete
  3. คนที่เฝ้ามองดูหนูอยู่เบื้องหน้าและเบื้องหลัง ต่างก็อยากเห็นหนูมีความสุขเช่นกัน หนูเป็นรอยยิ้มและเป็นความภาคภูมิใจของคนที่รักหนูเสมอ :)

    ReplyDelete
  4. "we all want to see our loved ones happy though :)."

    Even though translation on the net doesn't have exactly the same meaning but at the end of the reading it makes me smile...
    Always here for you hongyok! 💋💕💙

    ReplyDelete
  5. เห็นด้วยค่ะ ทำในสิ่งที่ชอบ = ความสุข

    ติดตามนะค่ะ ^^

    ReplyDelete
  6. มาเขียนอีกนะ ชอบจัง เธอ = ความสุข

    ReplyDelete
  7. การได้อ่านงานของน้องก็คือความสุข...เขียนบ่อยๆนะ จะคอยติดตามค่ะ ^___^

    ReplyDelete
  8. ขอบคุณทุกคนนะคะ ^_^

    ReplyDelete
  9. รออ่านตอนต่อไปน้าาาา

    ReplyDelete
  10. You can understand looking at a web page, but all the words do not know the kind of mood?
    In order to support you, i does't matter, I will use the translation software..555..奔跑吧....

    ReplyDelete
  11. การที่ได้อ่าน,ได้ฟังเสียง,ได้เห็นหน้าหงหยกคือความสุขค่ะรอตามผลงานในทุกอย่างอยู่น่ะค่ะ รักรัก

    ReplyDelete